Πόσες φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να κοιτάει τον κύριο Ακή , τον Max ή τον Daddy και να σκέφτομαι πόσο πολύ ωραίο θα ήταν να τους γνωρίζω από μωρά .
Έχω παρατηρήσει ότι τα ζώα μεγαλύτερης ηλικίας έχουν διαμορφωμένες προσωπικότητες , Για παράδειγμα ο Daddy πιστεύει ακόμα και σήμερα ότι πρέπει να μείνει έξω από το σπίτι μιας και μάλλον ζούσε σε εξωτερικό χώρο παρόλο που η ράτσα του είναι ξεκάθαρα ένα σκυλάκι συντροφιάς (είναι ημίαιμο πομεράνιαν με τσιουάουα )
Απ την άλλη ο Max έχει ακόμα έντονο το αίσθημα της φυγής και της περιπλάνησης , επίσης έχω παρατηρήσει με τον Ακή είναι ότι ενώ αποζητά την ανθρώπινη παρουσία και θέλει συνέχεια να βρίσκεται δίπλα μου , δεν είναι όσο τρυφερός θα ήθελα η τουλάχιστον δυσκολεύεται να ζητήσει το χάδι και την προσοχή λες και του το είχαν απαγορεύσει .
Το πιο σπουδαίο που παρατηρώ όμως μέσα από την συγκατοίκηση μας είναι η ευκολία που έχουν αυτά τα σκυλιά να συγκεντρωθούν σε νέες εκπαιδευτικές συνθήκες , νέους κανόνες και δεδομένα, πολύ ευκολότερα και καλύτερα από τα νεαρά σκυλιά , δεν ξέρω αν είναι η εμπειρία ζωής τους η το πιο χαλαρό ταμπεραμέντο , ξέρω όμως σίγουρα ότι μπορείς να μάθεις σε ένα γέρικο σκυλί νέα κόλπα .
Εγώ προσωπικά δεν ξεχωρίζω τα σκυλιά μου σε παππουδακια και νεαρά ζώα , ίσα ίσα όσο περνάει ο καιρός αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολύ λίγα πράγματα που δεν μπορεί να κάνει ένας σκυλοπαππούς η μια σκυλογιαγιά .
Η διάθεση είναι η ιδια , δεν σταματούν οι βόλτες , τα παιχνίδια , οι αστείες στιγμές , ίσως το τρέξιμο και το παιχνίδι να είναι μικρότερης διάρκειας , να μην έχουν την διάθεση για ατελείωτες σκανδαλιές , η για πολύ πρωινές βόλτες αλλά είναι πρόθυμα για μια χαλαρωτική βόλτα χωρίς υπερβολές .
Στο σπίτι τα παιχνίδια είναι αμείωτα , μπαλάκια , πλαστικά ανδρείκελα και άλλα τέτοια χαριτωμένα δεν λείπουν από το πάτωμα ,ενώ δεν θα δεις ποτέ ένα κατεστραμμένο μαξιλάρι ή ένα φαγωμένο παπούτσι , είναι σαν να ξέρουν τα παππουδακια η σαν να έχουν την υπομονή να σε περιμένουν καρτερικά να γυρίσεις από την δουλειά .
Είναι πιο διακριτικοί με τους ξένους , λιγότερο απαιτητικοί ενώ πάντα θα διαλέξουν το χάδι από το να σου επιβάλλουν την παρουσία τους με σπρωξίματα των χεριών και σκαρφαλώματα πάνω σου .
Απ την άλλη το δέσιμο είναι τόσο διαφορετικό , είναι σαν να απαιτούν να τους φερθείς σαν μεγαλύτερους από εσένα , αναζητούν το σεβασμό σου και εκφράζουν με τον δικό τους τρόπο την ευγνωμοσύνη τους ίσως γιατί αντιλαμβάνονται την σημασία να έχουν έναν άνθρωπο στην ζωή τους
Το να πάρεις την απόφαση να υιοθετήσεις ένα ζωάκι μεγάλης ηλικίας είναι πολύ σπουδαίο , μπορεί ο χρόνος που σας έχει απομείνει να μην είναι τόσο μεγάλος , και τα χρόνια να κυλήσουν τόσο γρήγορα μέχρι το τέλος της ζωής του αλλά σκέψου πόσο αργά και βασανιστικά θα ήταν αυτά τα τελευταία λίγα χρόνια για την ζωή αυτού το ζώου είτε στο δρόμο είτε σε ένα καταφύγιο …
Μην φοβάστε το συναίσθημα της απώλειας …είναι αναπόφευκτο στην ζωή μας , είναι πιο σημαντικό το να προσφέρεις αγάπη και στοργή σε ένα ζωάκι που κάποιος άλλος θα τρόμαζε στην ιδέα είτε της απώλειας είσαι του γήρατος …νομίζω ότι πρέπει να απενοχοποιήσουμε το ταμπού του γήρατος …άλλωστε τελικά η ψυχή μας ζει ανεξαρτήτως της ηλικίας μας …και τα ζώα έχουν ψυχή και ας λένε κάποιοι πως δεν έχουν .
Αυτά
