η Δήμητρα ή αλλιώς Ντίμι ή Μίτση ( τα υποκοριστικά που τις έχουν δώσει όλοι οι τρελαμένοι φαν της είναι δεκάδες) ήρθε με τον γνωστό τροπο πια εδώ !Κάποιος απλά δεν μπορούσε να την φροντίσει όταν ήταν μωράκι μιας και η μαμά της είχε και αλλά μωρά να φροντίσει και αυτή ήταν η πιο ασθενική και για να μην καταλήξει σε ταψί με πατάτες ήρθε εδώ .
Πριν την Δήμητρα είχε την Μαγιά , δεν έζησε πολύ ήταν άρρωστη , όσο έζησε εκείνη όμως μου έδωσε να καταλάβω ότι οι κατσίκες ειναι μαγικά πλάσματα ,γεμάτα χαρακτήρα και πληθωρική προσωπικότητα .
Μετά ήρθε η Δήμητρα , ακόμα έτρωγε από το μπουκάλι , δεν ήθελα να την κρατήσω γιατί είχα φοβερές φοβίες μην πεθάνει και αυτή μιας και είχαν περάσει μόλις 3 μήνες από όταν μας έφυγε η Μάγια.
Προσπαθούσα να της βρω σπίτι κάθε μέρα να πάει σε κάποιο αγρόκτημα χορτοφάγων αλλά δεν έβρισκα κανένα που να την ήθελε και δεν ήθελα με τίποτε να πάει σε ένα συμβατικό σπίτι με τον φόβο ότι μια μέρα θα γίνει ψητό.
Ήταν τόσο γλυκιά μαζί μου και αναζητούσε την παρέα μου όλο και περισσότερο και όπως περνούσαν οι μέρες και αυτή δυνάμωνε άρχισε να γίνεται όλο και πιο παιχνιδιάρα , όλο και πιο τρυφερή , άρχισε να επικοινωνεί με ένα τροπο διαφορετικό από τα σκυλιά η την Φρέγια , ειναι μια βουβή αλλά πολύ έντονη επικοινωνία , μιλάω εγώ και αυτή ακούει σαν να αντιλαμβάνεται απόλυτα , όταν διαφωνεί μου το εκφράζει με την γλώσσα του σώματος κουτουλωντας με η δαγκώνοντας με ύπουλα στο χέρι .
Τώρα που το ξανασκέφτομαι όσο περνούσαν οι μέρες άρχισα εγώ να αντιλαμβάνομαι και να αναγνωρίζω την ψυχή πίσω από το ζώο .Πάντα έτσι γίνεται άλλωστε, με τον καιρό σταματάω να βλέπω το ζώο και εστιάζω στην ψυχή του , σταματάνε να είναι σκύλοι , γάτες ,κότες , κατσίκες γίνονται οι οντότητες με το όνομα που τους έχω δώσει .
η Δήμητρα ειναι όλα αυτά που θα ήθελα να είμαι και γω ,ατρόμητη , φοβερά δυναμική , πεισματάρα , κοινωνική , αθλητική (γελάω)
Δεν φοβάται κανένα ούτε τα σκυλιά ούτε εμένα ,αρκεί να κάνει αυτό που έχει βάλει στο μυαλό της , μπορεί να είναι ένα τόσο δα φυλλαράκι στην κορυφή ενός δέντρου η να αποφασίσει να επισκεφτεί το τελευταίο ακροκέραμο της σκεπής ,όσες φορές και να της πω όχι αυτή θα επιμένει να κάνει αυτό που έχει αποφασίσει
Τελευταία έχω αρχίσει να παρατηρώ ότι έχει αρχίσει να μαθαίνει τους φίλους μου και να τους δέχεται και σαν δικούς της ενώ με τους ξένους μετατρέπεται σε μια τυπική φοβισμένη κατσίκα χωρίς να θέλει να δώσει κανένα στοιχείο για την πολύχρωμη προσωπικότητα της λες και αντιλαμβάνεται ότι την βλέπουν σαν φαγητό.
Ξεκαρδίζομαι με τις παγαποντιές της , με τον τροπο που επιμένει όταν θέλει κάτι , δεν υπάρχουν όρια για την Δήμητρα , δεν υπάρχουν όχι και μη !
